Форум » Участникамъ » Помогите с географией! » Ответить
Помогите с географией!
bva: Уважаемые господа! В одном из чудом сохранившихся документов 1-й Мировой, рукой моего прадеда, указано место: <img src="http://shot.photo.qip.ru/1009h6k.jpg" /> По современным картам Украины такого места нет. Может, кто-либо знает, где это?
Ответов - 5
Днепровец: Ничего не видно... Какая-то странная ссылка. Лучше напишите это название.
ДН:
Юнкер: Гумниско - село в Тернопольской области. Тарнив (Тарнув). Кроме того, гумнисько - старое название фольварка или имения. Есть еще Колония Гумниско в Польше. Тарнив (Тарнов, Тарнув) - город в северной Галиции, на территории современной Польши.
bva: Уважаемые коллеги! Благодарю за подсказку! Похоже, что речь идет об имении кн. Сангушко на территории современной Польши. Думаю, что от имения, в результате боев ПМВ остались только развалины. А был красивый замок, судя по всему!
bva: PAŁAC SANGUSZKÓW W GUMNISKACH Przy Rynku w Tarnowie znajdowały się byłe kamienice tzw. Nikielsonowskie przejęte przez Sanguszków w 1747 r., które w 1787 r. wraz z byłą kamienicą tzw. Rossowską zamienione zostały pałac miejski właścicieli Tarnowa, w 1787 sprzedany na Sąd Szlachecki. Sanguszkowie zbudowali ok. 1790 r drugi pałac na Przedmieściu Krakowskim za zachodnią bramą miejską. http://shot.photo.qip.ru/004Jb2-3009hGj/ W 1798 r. Sanguszkom umarło dwoje dzieci (Dorota i Józef) "Strapieni rodzice" - jak notował w swym pamiętniku ks. Eustachy Sanguszko - przenieśli się na stałe mieszkanie do Tarnowa. 1799 jest rokiem rozpoczęcia budowy pałacu w Gumniskach. Przyjmijmy więc, że rok 1799 jest datą rozpoczęcia budowy pałacu w Gumniskach "strapionych rodziców", jak podawał ich syn Eustachy, którzy postanowili po ostatecznym upadku Polski przenieść się w 1798 r. na stałe do Tarnowa. Nie wiemy jak wyglądał ten pierwotny , poza tym, że pamiętnikarze z I poł. XIX w określali go jako budowlę okazałą. Generalnej przebudowy pałacu podjął się Władysław Sanguszko (ok. 1834 r.), zaś z z końcem XIX w. i w wieku XX pałac był nadal rozbudowywany. Dziś jest to budowla o zewnętrznych cechach klasycystycznych (portyk kolumnowy) z wyraźnymi elementami eklektycznymi (neogotyk, neorenesans). Wszystkie przebudowy spowodowały że powstała okazała, zapewne wygodna, lecz mało efektowna rezydencja magnacka. Dzisiejszy rzut poziomy pałacu nie różni się od tego jaki ukazuje mapa z 1848 r. - dwie wielkie, nierównomierne bryły (dwupiętrowa wschodnia i jednopiętrowa zachodnia) łączy jednopiętrowa, węższa przewiązka ze skromnym portykiem filarowo kolumnowym (k. doryckie) od północy (przed podjazdem). Płaskie elewacje skrzydeł o podziałach poziomych, nadają budowli wręcz charakter okazałej kamienicy. Generalnie można sądzić, że późniejsze rozbudowy dotyczyły przybudówek (neorenesansowe rozwiązania elewacji od strony poł. zach. i neogotycka kaplica od strony zachodniej) i budynków towarzyszących (oranżeria, wozownia, ujeżdżalnia, portiernia etc. - już w 1848 r. wokół pałacu znajdowało się kilkanaście budynków murowanych i kilka drewnianych) oraz wnętrz. W rzucie wewnętrznym pałac jest budowlą dwutraktową (częściowo trzytraktową), w pewnych partiach podpiwniczoną. Z wejścia głównego wchodzi się do obszernej sieni nakrytej sklepieniem kolebkowym, w którym znajduje się marmurowy kominek neorenesansowy. W części zachodniej na parterze istnieje pozostałość po sali balowej z kolumnami i klasycystyczną dekoracją stiukową. W kilku pomieszczeniach na parterze znajdują się sklepienia żaglaste. Zachowała się też częściowo stolarka z okuciami z I poł XIX w. Część wyposażenia ruchomego (XVI-XX w.) pałacu została rozgrabiona przez Niemców, zniszczona przez Rosjan, zrabowana przez szabrowników oraz w pozostałej reszcie przejęta przez Muzeum w Tarnowie w 1945 r.
полная версия страницы